محدودیت منابع در اقتصاد بهداشت و درمان ، مهمترین دلیل توجه به امر بهره وری و استفاده صحیح با بازدهی مطلوب از امکانات موجود در تمامی حوزه های مدیریتی بهداشت و درمان است . در این میان بیمارستانها به عنوان پرهزینه ترین بخش نظام بهداشت و درمان که سهم عمده ای از تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص می دهند و نیازمند توجه ویژه ای می باشند .

  انجام اقداماتی در زمینه جلوگیری یا کاهش اتلاف منابعی که به این بخش از سیستم بهداشت و درمان اختصاص می یابد در راستای ارایه خدمات بیشتر تا توسعه ، دسترسی و بهبود کیفیت خدمات بیمارستان مستلزم انجام مقایسه هایی در زمینه ستادها نسبت به داده ها به منظور برآورد کارآیی و بهره وری بیمارستان می باشند. در اغلب مطالعاتی که در زمینه کارآیی بیمارستان صورت گرفته از روش تجزیه و تحلیل نسبت ها استفاده گردیده است . در این روش میزان کارآیی به وسیله کسری که صورت آن ستاده و مخرج آن داده است، نشان داده می شود. از آنجا که این روش برای اندازه گیری کارآیی بین یک داده و ستاده مورد استفاده قرار می گیرد، در مواقعی که به طور همزمان با چند داده و چند ستاده مربوط می گردد با محدودیت روبه رو می باشد . با توجه با اینکه بیمارستان سازمانی است که به طور همزمان با چند داده و چند ستاده روبه رو است. بنابراین سنجش کارآیی در آن به وسیله این روش به تنهایی پاسخگو نیست .