مقدمه: با توجه به اهمیت انتخاب و گماردن بهترین افراد در راس سازمان‌های دولتی در جهت اثربخشی و ارتقای عملکرد آن‌ها، این مطالعه در پی آن است که به بررسی پیامدهای اثر من‌سانی در بین مدیران ارشد و میانی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بپردازد.

  روش ‌ کار: مطالعه حاضر از نوع مطالعات مقطعی بوده که بر روی 130 نفر از مدیران ارشد و میانی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است. ابزار جمع آوری داده‌ها، پرسشنامه استانداردی بود که روایی و پایایی آن قبلا محاسبه شده بود. پس از جمع آوری و ورود داده‌ها به نرم افزار SPSS نسخه 15، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه‌ها، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.

  یافته‌ها: مهمترین یافته‌های حاضر، دلالت بر وجود رابطه آماری معنی‌دار میان متغیر من‌سانی مدیران مورد مطالعه با گروه‌اندیشی (005 . 0 p= ) ، تضاد کارکردی (001 . 0 p= ) و نیز ، خود‌شیفتگی (0001 . 0 P< ) داشت.

  نتیجه ‌ گیری: با توجه به معنی‌داری متغیرهای مدل مورد مطالعه با اثر من‌سانی در مدیران دانشگاه علوم پزشکی تهران پیشنهاد می‌گردد برای گاه سازی مدیران از پیامدهای مخرب من‌سانی از طریق برگزاری دوره‌های آموزشی و فراهم سازی بستر فرهنگی مناسب اقدام گردد.