مقدمه : بیمارستانها به عنوان یکی پر هزینه ترین سازمانهای ارائه خدمات بهداشتی درمانی مطرح میباشند و بر اساس آمارهای موجود، بخش بستری در میان سایر بخشهای بیمارستان بیشترین هزینه را به خود اختصاص داده است. برای کاهش هزینه ها در بیمارستان میتوان طول مدت اقامت غیرضروری بیمار در بیمارستان را کاهش داد. در این تحقیق، محققین به بررسی طول مدت اقامت بیماران در کلینیکهای روزانه، بیمارستانهای عمومی و بیمارستانهای خصوصی شهر تبریز و مقایسه این بیمارستانها از نظر طول مدت اقامت با یکدیگر پرداخته اند. همچنین در این مقاله الگویی از بیمارستانهای روزانه ارائه شده است.
روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری شامل کلیه بیماران بستری در بیمارستانهای عمومی، کلینیکهای روزانه و بیمارستانهای خصوصی تبریز بود که خدمات آدنو تانسلکتومی و کاتاراکت را ارائه مینمایند. تعداد نمونه مورد نیاز این پژوهش (885N=) به صورت تصادفی از 6 بیمارستان جمع آوری گردید. ابزار گردآوری اطلاعات چک لیست بود که برای اطمینان از روایی چک لیست، از نظرها و راهنماییهای اساتید صاحبنظر در علم مدیریت استفاده شد. هم چنین، اطلاعات مورد نیاز از مراجعه به پرونده های پزشکی بیماران به دست آمد. تجزیه و تحلیل دادهها در دو سطح توصیفی(فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی(ضریب هم بستگی پیرسون، آزمون کروسیکال والیس، آزمون U من ویتنی) با استفاده از نرم افزار SPSS صورت پذیرفت و برای توزیع نرمال دادهها از آزمون کلموگراف اسمیرنوف استفاده شد.
یافتهها: میانگین طول مدت اقامت برای خدمات آدنوتانسلکتومی و کاتاراکت در بیمارستانهای عمومی برابر 0.929±1.60 و 0.735±1.88،در بیمارستانهای خصوصی به ترتیب برابر 0.00±1.00و 0.470±.1.70 و در کلینیکهای روزانه برابر 0.00 ±1.00 روز بود. طول مدت اقامت برای خدمت آدنوتانسلکتومی در بیمارستانهای عمومی با بیمارستانهای خصوصی و کلینیکهای روزانه تفاوت بارزی رانشان داد(005 .0P≤.). همین مقایسه برای خدمت کاتاراکت نشان داد که بیمارستانهای عمومی و بیمارستانهای خصوصی از نظر طول مدت اقامت تفاوت معنی داری با هم نداشتند (005 .0P≥.). اما در بیمارستانهای خصوصی با کلینیکهای روزانه تفاوت معنی دار وجودداشت(005 .0P≤.).
بحث: بر اساس نتایج تحقیق به منظور کاهش هزینه ها و بهتر کردن هزینه اثربخشی میتوان با استفاده از بیمارستانهای روزانه طول مدت اقامت غیرضروری بیمار را کاهش داد و بدین وسیله از بروز مشکلات برای بیماران کاست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |