مقدمه:از دیرباز انسان به عنوان محور اصلی منظومه سازمان ، نقش اساسی ایفا نموده و هدف مدیریت در سازمان ، جذب ، نگهداری و بالنده سازی نیروی انسانی شایسته بوده است. در این راه تنظیم و طراحی نظام های حقوق و دستمزد منصفانه یکی از مهم ترین عوامل تحقق این عمل به شمار می رود (1).

  روش بررسی : در یک مطالعه توصیفی ـ مقطعی با هدف بررسی تأثیر کارانه بر عملکرد پرستاران و ارائه الگوی مناسب، تعداد 255 پرستار و 52 مدیر پرستاری با مدرک فوق دیپلم تا فوق لیسانس و حداقل یک سال سابقه کار بالینی در مراکز مورد مطالعه با پرسشنامه تحت بررسی قرار گرفتند ، متغیرهای مورد بررسی در عملکرد شامل بهبود مراقبت های پرستاری ، رضایت شغلی ، حجم کارها ، روابط کارکنان ، میزان خطاها و اشتباهات در درمان بود .نظرات پرستاران و مدیران پرستاری جداگانه در خصوص تأثیر پرداخت کارانه به شیوه فعلی بر روی این عوامل سنجیده شد .

  یافته ها : نتایج نشان می دهد که فقط 34 درصد پرستاران و 6/44 درصد مدیران پرستاری معتقد به تأثیر طرح کارانه به شیوه فعلی بر بهبود عملکرد پرستاران هستند . از طرف دیگر 82 درصد این مدیران پرستاری معتقد بودند که با اجرای کارانه به شیوه فعلی ، اهداف این طرح پوشش داده نمی شود .

  نتیجه گیری : بنابراین اجرای طرح کارانه به شیوه جاری تأثیر قابل توجهی بر بهبود عملکرد پرستاران نداشته است و در نگاه خوشبینانه فقط باعث ابقاء آنها در سازمان می شود . استفاده از شیوه مشارکتی و نظام پذیرش پیشنهادها به عنوان مدلی تعدیل شده جهت اصلاح روش جاری پیشنهاد می گردد .