مقدَمه: نارسایی مزمن کلیه بیمار را در معرض مشکلات و عوارض بسیار قرار می دهدکه درنهایت کیفیَت زندگی تأثیر می گذارد.هدف این پژوهش مقایسه ی کیفیَت زندگی بیماران تحت همودیالیز و افراد سالم مراجعه کننده به بخش همودیالیز مرکز آموزشی درمانی بیمارستان های امام خمینی(ره)و فاطمه الزهرا(س) شهرستان ساری در سال 1386 بوده است.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقایسه ای 100 نفر از بیماران همودیالیزی ؛ و 100نفر افراد سالم همسان سنی و جنسی بیماران،از همراهان سایر بیماران به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطَلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش : مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه عمومی کیفیَت زندگی (SF-36) است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی، آزمون تی مستقل،مک نمار،کای اسکوئر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 41/55 و میانگین سنی افراد سالم 16/55 می باشد. بخش عمده ی بیماران دارای سطح تحصیلات پایین،متأهل،ساکن شهر،و دارای وضعیَت اقتصادی متوسط می باشند.همچنین در تمامی خرده سنجش های کیفیَت زندگی بین بیماران و افراد سالم اختلاف معنی داری وجود دارد(P<0.05) . از بین متغیر های دموگرافیک بیشترین ارتباط بین سطح تحصیلات و نمرات خرده سنجش های کیفیَت زندگی برقرار است.

نتیجه گیری: با توجَه به علاقه ی روز افزون به مقوله ی کیفیَت زندگی؛وشیوع نارسایی های کلیوی منجرَ به همودیالیز در سطح کشور از مطالعات مرتبط با اندازه گیری کیفیَت زندگی بیماران همودیالیزی به عنوان مبنایی برای برنامه ریزی خدمات به این دسته از بیماران می توان بهره جست.