مقدمه: هنگام وقوع بحران در بیمارستان، خطرهایی از سوی گروه‌های مردمی وجود دارد.چون با از دست دادن خونسردی و با هجوم به در‌‌های خروجی و اضطراری، شرایط را نامطلوب تر از آنچه هست، ساخته و وضعیت را برای بیماران و پرسنل اداری مشکل آفرین می‌نمایند. بنابراین در برنامه‌ریزی، مسئله امنیت بیماران و پرسنل حاضر در بیمارستان باید لحاظ گردد. این پژوهش با هدف ارزشیابی برنامه‌ریزی بیمارستان‌‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران از نظر آمادگی جهت رعایت موارد امنیتی در هنگام بروز بلایا انجام گردید.

روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی ست، و در آن تمام بیمارستان‌‌‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بررسی گردید. ابزار گردآوری داده ها، وارسی نامه(چک لیست) ای حاوی 6 سؤال بود که از طریق مشاهده و مصاحبه با افراد مختلف بر حسب مورد (مدیر بیمارستان، مدیر پرستاری، دبیر کمیته ی حوادث غیرمترقبه و...) تکمیل گردید. به منظور ارائه ی یافته‌ها از مشخصه‌های توصیفی نظیر فراوانی، نسبت، درصد میانگین با استفاده از ابزار spss استفاده شده است.

یافته‌ها: از بین بیمارستان‌‌‌های مورد بررسی، بیمارستان حضرت رسول(ص) با متوسط 4/88 درصد دارای بیشترین امتیاز برنامه‌ریزی از بعد امنیت و بیمارستان‌‌‌های نواب، هفتم تیر و علی اصغر دارای کمترین متوسط درصد امتیاز (4/51 %) بودند. نتیجه‌گیری: بیمارستان‌‌‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بجز بیمارستان حضرت رسول (ص)، با توجه به عدم تدوین برنامه بلایا از امنیت لازم به هنگام بروز بلایا برخوردار نمی‌باشند. ضروری است بیمارستان‌‌ها در زمان قبل از وقوع بحران دارای برنامه دقیق و زمان بندی شده‌ای جهت مقابله با شرایط غیرمترقبه و اضطراری باشند و آموزش‌‌های کافی، به صورت نظری و عملی را در این خصوص در نظر گیرند.