مقدمه: تصمیم گیری یکی از مهارت‌های مدیریت است و نقش مدیران در تصمیم گیری همیشه مهم و اساسی است. تفکر قرن بیست و یکم به رویکردی نیازمند است که در عین افزایش انضباط شغلی و تشویق یک دیدگاه سیستمی و بهبود ارتباط متوجه مشارکت کارکنان باشد. نهایتا مشارکت در تصمیم گیری در یک محیط سازمانی شرایطی را فراهم می‌سازد که سبب دستیابی بیشتر به اهداف سازمان می‌گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت در تصمیم‌گیری سرپرستاران بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات ‌بهداشتی ‌درمانی ‌ایران‌ انجام ‌گرفت.

روش بررسی: این بررسی یک مطالعه مقطعی است که نمونه‌های پژوهش را 94 نفر سرپرستار شاغل در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران تشکیل می دهد. محیط پژوهش کلیه بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای بود که به صورت خود ایفا تکمیل گردید.

یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که 4/40 درصد سرپرستاران میزان مشارکت خود را در تصمیم گیری در حد متوسط می دانستند و بین نوع بیمارستان

و میزان مشارکت در تصمیم گیری آنان ارتباط معنی داری مشاهده گردید. (05/0P< و 735/5=X2) نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق و اینکه مشارکت سرپرستاران در حد متوسطی است، درک روشن تری از مفهوم مشارکت در تصمیم گیری در سازمان‌های مراقبت بهداشتی پیشنهاد می‌شود. مدیران (سرپرستاران) پرستاری در سطوح بالاتر از رفتارهایی که سبب افزایش مشارکت آنان در تصمیم گیری می‌شوند مانند سیستم نظام پیشنهادات استفاده بیشتری نمایند.