بیمارستان ها به عنوان مهمترین مراکز ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی در سطح کشور درجهت ارتقای سلامتی افراد و اعاده سلامتی به بیماران نیازمند ، مدیریت علمی و کارآمد در تمام سطوح می باشند . بر این اساس پژوهشی با عنوان تعیین مهمترین عوامل مؤثر بر افزایش کارآیی بیمارستانها از دیدگاه مدیران مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران 1378 انجام شده است . در این تحقیق شاخص های مؤثر در افزایش کارآیی بیمارستانها از دیدگاه مدیران با استفاده از روش توصیفی تحلیلی مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور گردآوری اطلاعات،پرسشنامه ای در رابطه با اهداف پژوهشی تدوین ظده و طی آن از تمامی 13 مدیر مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه در مورد عوامل مؤثر بر افزایش کارآیی نظرخواهی گردید.

  نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که مؤثرترین شاخص در افزایش کارآیی از دید مدیران ، متوسط اقامت بیمار (2/69 ٪ ) می باشد . مدیران ، مؤثرترین عامل بر کاهش نسبت گردش تخت را وقفه در پذیرش بیمار (6/84 ٪ ) و مهمترین عوامل مؤثر بر کاهش هزینه را پائین آورده و هزینه های بالاسری (5/61 ٪ ) برقراری دوره های آموزشی برای پرسنل ، تصمیم گیری و اعمال مدیریت صحیح و نظارت و کنترل مستمر ذکر کرده اند. مدیران میزان تأثیر فعالیت کمیته نگهداری وسایل و تجهیزات (9/76 ٪ ) و میزان تأثیر فعالیت کمیته مدارک پزشکی را در تحلیل شاخص های عملکردی (6/84 ٪ ) فوق العاده زیاد دانسته اند. آنان همچنین مهمترین مانع بر سر راه افزایش کارآیی را فقدان تجربه و سابقه کافی در امر مدیریت بیمارستان ها ذکر کرده اند .