هدف : این پژوهش به منظور بررسی نگرش فارغ التحصیلان شاغل در بخش مدارک پزشکی نسبت به رابطه ی برنامه آموزشی و کار در بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی ـ درمانی ایران ، تهران و شهید بهشتی در سال 1378 ، صورت پذیرفت .

  روش پژوهش : جامعه پژوهش را فارغ التحصیلان کاردانی و کارشناسی شاغل در بخش مدارک پزشکی تشکیل می داد که در زمان انجام این پژوهش دارای حداقل یکسال و حداکثر هشت سال سابقه کار بودند . تهداد کل نمونه 131 نفر بود که 53 نفر از آنان کاردان ، و 78 نفر کارشناس بودند . اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ، و یا مراجعه مستقیم پژوهشگر به بیمارستان های مورد بررسی گردآوری گردید .

  یافته ها : بیشترین تعداد افراد مورد پژوهش در واحد بایگانی (7/29 ٪ ) ، و کمترین تعداد در واحد مدیریت (1/6 ٪ ) اشتغال داشتند. تقریباً نیمی از افراد مورد پژوهش کمتر از دو سال سابقه کار داشته و افرادی که دارای سابقه کار بیشتری بودند اغلب در واحد مدیریت اشتغال داشتند . این افراد عواملی مانند تجربه کاری ، مجموع آموزشهای تئوری دانشگاه و تجربه کاری را بر کیفیت انجام امور بخش مدارک پزشکی مؤثر بیان داشتند . همچنین اکثر افراد مورد مطالعه (76 ٪ ) معتقد بودند که اطلاعات علمی کارکنان در حین خدمت مورد ارزیابی قرار نمی گیرد .

  در ارتباط با میزان کارآیی دروس پایه ، اصلی و تخصصی دوره ی کاردانی فیزیولوژی و آناتومی (52 ٪ )، اصطلاحات پزشکی 1 و 2 (9/51 ٪ ) ، و کدگذاری بیماری ها (4/55 ٪ ) در اولویت قرار داشتند . در مورد دروس پایه و تخصصی کارشناسی ، اصطلاحات 3 و 4 (8/43 ٪ ) ، و کدگذاری 3 و 4 ( 1/57 ٪ ) در اولویت می باشند .

  نتیجه گیری : با توجه به اهمیت برخی از دروس مقاطع کاردانی و کارشناسی و کم اهمیت بودن برخی دروس دیگر لزوم تغییر واحدهای درس احساس می گردد .