مقدمه: یکی از مهمترین روشهای ارزیابی برونداد علمی محققان و مراکز تحقیقاتی استفاده از شاخص هرش می‌باشد. از مهمترین مزایای این شاخص سنجش همزمان کمیت وکیفیت بروندادهای علمی می‌باشد. در این پژوهش میزان شاخص ذکر شده برای دانشیاران و استادان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران محاسبه و مورد بررسی قرار گرفت .

روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی - توصیفی می‌باشد. جامعه ی پژوهش 101 نفر استادان و دانشیاران دانشکده پزشکی هستند. داده‌های اصلی پژوهش شامل تعداد مقالات و تعداد استنادات به هر مقاله از طریق جست وجو در نمایه‌نامه‌های استنادی تحت وب، Web Of Science، Scopusو Google Scholar جمع‌آوری شدند. با تلفیق داده های به دست آمده ازهر پایگاه داده های شاخص هرش هر فرد محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.

یافته‌ها: متوسط شاخص هرش برای کل جامعه مورد بررسی 76/2 به دست آمد. متوسط و انحراف استاندارد شاخص هرش استادان بالاتر از مقادیر دانشیاران ؛ و شاخص هرش استادان و دانشیاران شاغل در رشته های علوم پایه بالاتر گروه مشابه در رشته های علوم بالینی ؛ودر مردان بیشتر از زنان است، هیچیک از زنان شاخص هرش بیشتر از 6 نداشته اند در حالی که 2/10 درصد از مردان شاخص هرش بیش از 6 داشته اند. بالاترین شاخص هرش به دست آمده عدد 16 ، متعلق به یکی از استادان رشته نفرولوژی است . شاخص هرش 17 نفر برابر صفر محاسبه شد.

بحث و نتیجه‌گیری: استادان و دانشیاران دانشکده علوم پزشکی از نظر شاخص هرش کسب شده با توجه به تعریف شاخص و پژوهش‌های بین‌المللی شاخص هرش در حوزه ی پزشکی(علوم بالینی) و زیست/پزشکی (علوم پایه) در سطح ضعیفی قرار دارند و اکثر حتَی تعداد کل مقالات و تعداد کل استنادات شان نیز در سطح پایینی قرار دارند. به نظر می‌رسد شاخص هرش حتی در زمینه‌های موضوعی مشابه نیز تحت تاثیر ‌مولفه‌هایی ‌همانند‌ کشور ‌محل ‌سکونت؛‌ امکانات موجود‌، بودجه ی ‌تحقیقاتی‌، تعداد محققان ‌شاغل و زبان است و علاوه بر الگوی استنادی-انتشاراتی ، میزان دسترس‌پذیری مقالات بر شاخص هرش کسب شده موثر است.