مقدمه: بدون شک پرونده پزشکی یکی از مهم‌ترین مدارک و حاوی حساس‌ترین اطلاعات پزشکی و بهداشتی درمانی افراد می باشد که حفظ محرمانگی اطلاعات مندرج و اسناد و مدارک موجود در آن از اولویت بالایی برخوردار است. در صورتی که معیاری برای ارزیابی و بهبود و حفظ محرمانگی تعریف نشود، این اطلاعات به میزان وسیعی منتشر و مشکلات عدیده حقوقی، اجتماعی و اقتصادی به دنبال خواهد داشت. هدف از مطالعه این پژوهش با عنایت به اهمیت موضوع محرمانگی مدارک پزشکی و تأثیر آن در بهبود عملکرد بیمارستان، بررسی سطوح دسترسی و محرمانگی مدارک پزشکی در کشورهای منتخب و ایران و تعیین شکاف موجود می باشد.

روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی ـ تطبیقی بوده که به روش مقطعی انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کشورهای مورد مطالعه کانادا، استرالیا، آمریکا، انگلستان و ایران می باشد. این کشورها به جز ایران به دلیل پیشرفت قابل توجه در زمینه محرمانگی مدارک پزشکی انتخاب شده‌اند. داده‌های پژوهش با استفاده از اینترنت و برقراری ارتباط با افراد صاحب نظر و سازمانهای دست اندرکار از طریق پست الکترونیکی جمع‌آوری شده است و گردآوری اطلاعات مربوط به ایران از طریق مطالعات کتابخانه‌ای، بخشنامه‌های موجود بوده است.

یافته‌ها: نتایج حاصل از این بررسی، نشان داد که در ایران سازماندهی منسجمی وجود ندارد که متولی مدیریت بحث محرمانگی مدارک پزشکی و تدوین استانداردهای آن باشد. وضعیت مدارک پزشکی، محرمانه سازی و سطوح دسترسی به مدارک پزشکی در ایران با استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد. عدم تطابق عملکرد بخش مدارک پزشکی بیمارستان‌های ایران با فعالیت‌های استاندارد تعریف شده در کشورهای پیشرفته و نامطلوب بودن روشهای انجام کار، باعث انحراف مسیر فعالیت‌های این بخش از اهداف اصلی خود شده است.

نتیجه گیری: بدیهی است با توجه به کاربرد وسیع مدارک پزشکی برای مقاصد مختلف نظیر اخذ مشاوره پزشکی، طرح و استناد در مجامع قضایی و حقوقی، سازمان‌های بیمه‌گر و انجام تحقیقات بهداشتی، رعایت اصول محرمانگی امری ضروری است. ضمن اینکه، بهره‌گیری از محتویات پرونده برای مقاصد فوق‌الذکر نیز ضروری به نظر می‌رسد و می‌بایست به هنگام تداخل بین حقوق بیمار و حقوق عمومی، قضاوت صحیحی براساس قانون به عمل آید. نتایج حاصل از این پژوهش به شفاف‌سازی وضعیت قوانین و استانداردهای ویژه حفظ محرمانگی ایران، در مقایسه با کشورهای مورد مطالعه کمک کرده و برای تدوین و اصلاح قوانین بخش بهداشت ودرمان کشورمان جهت مدیریت موثر بر اطلاعات حساس پزشکی مفید خواهد بود.