نخست برای ورود به بحث، اهمیت نگارش را از زبان علمای دین مورد ارزیابی قرار می دهیم و آنگاه به اهمیت مستند انگاشتن، آنرا بویژه در علوم پزشکی می پردازیم.

  پیامبر گرامی اسلام (ص) درباره گرانسنگ بودن نگارش چنین می فرماید:

  «هرگاه مومنی بمیرد و از او تنها یک ورق که برآن علمی نگاشته شده باشد باقی بماند، همان یک ورق سپری بین او و آتش جهنم خواهد بود.»

  با توجه به این فرمایش پیامبر اکرم (ص)، ارزش نگارش مطالب علمی به حدی است که آنرا سپری بین نویسنده و آتش جهنم جلوه داده است.

  پزشکان مسلمان علاوه بر درمان بیمار، باید اطلاعات بهداشتی و درمانی را به طور دقیق و کامل در اوراق مدارک پزشکی ثبت نمایند تا به وظیفه شرعی خود عمل کنند. با بررسی تاریخچه مدارک پزشکی پی می بریم که مدارک پزشکی، همزمان با تاریخ علم پزشکی و به موازات آن وجود داشته است و خوشبختانه در این زمینه پزشکان مسلمان همواره پیشگام بوده اند. «رازی» از نخستین اطبایی است(بقراط قبل از رازی چند حکایت و گزارش طبی درباره بیمار دارد) که در هزار سال قبل به همانند روزش بیمارستان های جهان برای درمان و مداوای بیماران در موقع ورود بیمار قبل از هر چیز در نظر می گیرند و پس از آن به درمان می پردازن، در نتیجه رازی تنها پزشک مسلمانی است که این نکته اساسی را در جهان پزشکی از خود به یادگار گذارده است و با طریقی که تقریباً می توان گفت با اسلوب فعلی تفاوت چندانی ندارد به پژوهشگران علم نشان داده است.