جلد 20، شماره 68 - ( 4-1396 )                   جلد 20 شماره 68 صفحات 98-86 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران؛کارشناس ارشدکتابداری و اطلاع رسانی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران ، feizabadi_mns@ut.ac.ir
2- دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل،زابل؛ دانشجوی دکتری علم اطلاعات ودانش‌شناسی،دانشکده مدیریت،دانشگاه تهران،تهران،ایران
3- دانشکده مدیریت،دانشگاه تهران،تهران،ایران
چکیده:   (5614 مشاهده)

مقدمه: یکی از انواع مقالات دارای اهمیت در حوزه علوم پزشکی، مقالات مروری نظام‌مند هستند. این مطالعات از طریق یکپارچه‌سازی  شواهد موجود، اطلاعات لازم برای تصمیم‌گیری را فراهم می‌سازند. هدف مقاله حاضر بررسی وضعیت مقالات مروری نظام‌مند حوزه پزشکی ایران،  میزان استناد به آن‌ها و شناسایی عوامل موثر بر استنادها در این مقالات است.  

روش‌ کار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است که با استفاده از روش علم‌سنجی و ‌آزمون‌های آماری به بررسی وضعیت 382 مقاله مروری نظام‌مند حوزه پزشکی ایران در پایگاه وب آو ساینس پرداخته است.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان دادکه حدود 60 درصد مقالات مروری نظام‌مند حوزه پزشکی ایران، طی سال‌های 2013 تا 2015 منتشرشده‌اند. گروه موضوعی پزشکی عمومی وداخلی بیش از 15 درصد مقالات مروری را منتشر کرده است. گروه موضوعی گوارش و کبد با متوسط 18 استناد به هر مقاله، در رده اول قرار دارد. بیشترین استناد دریافتی به یک مقاله 274 بار بوده است. از میان هفت عامل موثر بر استناد (طول مقاله، طول عنوان، طول چکیده، تعداد کلیدواژه، تعداد نویسندگان، تعداد منابع و ماخذ و میزان همکاری‌های بین‌المللی) تنها بین دو متغیرکشورهای مشارکت‌کننده و تعداد منابع و مآخذ مقاله با تعداد استنادهای آنها در مقالات مروری پزشکی ایران رابطه معنی‌داری وجود داشت و رابطه‌ای میان سایر عوامل بر استناد در این نوع مقالات وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش ‌نشان داد، مقالاتی که به صورت بین‌المللی نوشته شده‌‌اند، استناد بیشتری دریافت کرده‌اند. بنابراین  نگارش مقاله با نویسندگان بین‌المللی یکی از راهکارهای افزایش استناد به مقاله و رویت‌پذیری بیشتر آن است.

متن کامل [PDF 690 kb]   (1816 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي |
دریافت: 1395/7/10 | پذیرش: 1396/3/31 | انتشار: 1396/3/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.