مقدمه: حجم زیاد اطلاعات پزشکی با بیماری‌ها و روش‌های درمانی متفاوت، می­تواند یکی از عوامل بروز خطاهای درمانی در بخش مراقبت‌های ویژه قلبی باشد. هدف این پژوهش طراحی سیستمی بود که علائم حیاتی بیماران را به‌صورت مستمر و همزمان پایش نماید و در صورت غیر‌طبیعی بودن، هشدارهایی را تولید و مداخلات درمانی مناسب را به ترتیب اولویت پیشنهاد ‌کند.

روش کار: این پژوهش از نوع کاربردی-توسعه‌ای بود که به روش مقطعی در سال 1394 در بیمارستان شهید رجائی استان تهران انجام شد. 15 نفر پزشک متخصص و 15 نفر پرستار شاغل در بخش مراقبت‌های ویژه قلبی به‌صورت غیر‌تصادفی هدفمند به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. در طراحی سیستم از فناوری MEAN.js و داده­ های پایگاه­دادهMIMIC II  فیزیونت استفاده شد.

یافته‌ها: حدود طبیعی و غیرطبیعی علائم حیاتی با توجه به شرایط محیطی و جمعیتی و انواع مداخلات درمانی با توجه به میزان تغییرات علائم حیاتی به ترتیب اولویت مشخص شدند. نتایج نشان داد که سیستم تصمیم­یار در ارائه مداخلات درمانی از صحت ۷/94 درصد، حساسیت 60/82 درصد و دقت 100 درصد برخوردار بود و در تولید هشدارهای به‌موقع دارای صحت ۹/92 درصد، حساسیت 80 درصد و دقت 100 درصد است.

نتیجه‌گیری: عوامل مختلفی در تعیین مقادیر علائم حیاتی و اولویت مداخلات درمانی تأثیرگذار هستند. نتایج نشان داد که سیستم­های تصمیم­یار بالینی می­توانند به هنگام بروز وضعیت­های پیش‌بینی ‌نشده کمک­کننده باشند. از نقطه ‌نظر بالینی موجب تسهیل درک علائم حیاتی، تشخیص وضعیت بیمار و منجر به بهبود فرایند تصمیم­گیری بالینی می­شود که می­تواند در کاهش خطاهای درمانی تأثیرگذار باشند.