بخش اورژانس از ابعاد گوناگون درمانی، اقتصادی ، عاطفی ، بهداشتی و اجتماعی – حقوقی دارای اهمیت ویژه است و توجه به آن در جهت بهبود وضعیت موجود در این گونه مراکز حائز اهمیت می باشد.

  این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی ، نحوه عملکرد 10 بخش اورژانس بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاههای علوم پزشکی تبریز و ارومیه را مورد بررسی قرار داده و ضمن مقایسه با استانداردهای موجود در زمینه ساختار ، فرآیند و عملکرد به ارزیابی بخش های مربوطه پرداخته است. با مراجعه مستقیم به بخش های اورژانس و با ایسستفاده از پرسشنامه تنظیم شده و براساس استانداردها ، مصاحبه و مشاهده با همکاری مسول بخش اورژانس جمع آوری و پردازش گردیده است.

  نتایج حاصل نشان داد که در مقایسه با استانداردهای موجود ، 80درصد بخش های اورژانس مورد مطالعه از لحاظ مدیریتی در وضعیت مطلوبی قرار داشتند . در زمینه نیروی انسانی 90درصد بخش های مورد مطالعه وضعیت متوسطی داشتند . در طی این پژوهش مشخص شد که موقعیت فیزیکی 50 درصد بخش های اورژانس مورد مطالعه در زمینه فضا، تسهیلات و تجهیزات در مقایسه ، نامناسب بود و در عملکرد متوسط در کلیه مراکز مشاهده شد. در خصوص فرآیند آموزش پرسنل بخش اورژانس 80درصد بخش های اورژانس مورد مطالعه در وضعیت ضعیفی قرار داشتند و در نهایت از نظر وجود دستورالعمل های ضروری 60درصد بخش های اورژانس از موقعیت مطلوبی برخوردار بودند .

  با توجه به اینکه وضعیت اکثر مراکز مورد مطالعه متوسط ارزیابی شده است و این امر با تحقق اهداف توسعه کشور و سیاست های بهداشت و درمان در تقویت کیفی و کمی فوریت های پزشکی مغایرت دارد، لذا توجه ویژه در این زمینه با تقویت مدیریت بیمارستانها و تخصیص منابع و اعتبارات ، امری اجتناب ناپذیر و ضروری به نظر می رسد.