مقدمه: شناسایی وگزارش‌دهی صحیح عفونت‌های بیمارستانی کانون توجه مراقبت‌های بهداشتی درمانی می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مشکلات گزارش‌دهی سیستم مراقبت عفونت‌های بیمارستانی انجام شده است.

روش کار: این مطالعه توصیفی تلفیقی(کمی-کیفی) در سال 1390 انجام گردید. در بخش کیفی، پس از انجام مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته، پرسشنامه‌ای طراحی شد و برای سنجش روایی آن از تکنیک قضاوت خبرگان استفاده شد. در بخش کمی، جامعه آماری پژوهش تمامی بیمارستان‌های شهر تبریز در نظر گرفته شد و نمونه‌های پژوهش 77 نفر از اعضای کمیته کنترل عفونت بیمارستان‌ها بودند که به صورت خوشه‌ای دو‌مرحله ای انتخاب شدند. تحلیل یافته‌های بخش کیفی با استفاده از تحلیل محتوا انجام شد و نحلیل یافته‌های بخش کمی با استفاده از روش‌های آماری توصیفی صورت گرفت.

یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد میزان عفونت بیمارستانی براساس گزارش‌دهی سیستم مذکور 56/0 درصد بوده است که نشان از کم گزارش‌دهی عفونت‌های بیمارستانی دارد. مهمترین علل آن عدم تعهد برخی پزشکان نسبت به ثبت و گزارش علائم عفونت و عدم شرکت فعال آنها در جلسات کمیته کنترل عفونت، عدم پیش‌بینی سیستمی برای انجام مداخلات و نبود سیستم پیگیری بعد از ترخیص برای بیماران جراحی‌شده می‌باشد.

نتیجه گیری: جهت رفع مشکلات و گزارش آمار دقیق میزان عفونت‌های بیمارستانی،باید اعضای کمیته کنترل عفونت با حمایت مدیران ارشد و مشارکت پزشکان کنترل عفونت نقش فعالی را ایفا نمایند. برای برطرف نمودن مشکلات، ضرورت بازنگری در فرآیند گزارش‌دهی توصیه می‌گردد.