مقدمه: واحدهای ‌بهداشتی‌درمانی در مقایسه با سایر سازمان‌‌های اداری و خدماتی، محیطی آلوده‌تر و بیماری‌زاتر و خلاصه مخاطره‌آمیزتر برای کارکنان هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی بروز و شیوع آسیب‌‌های شغلی و برخی عوامل موثر بر آن در بین کارکنان بهداشتی، درمانی شبکه بهداشت و درمان هشترود است.

روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سه ماهه اول سال 85 انجام شد. 270 پرسشنامه در بین کارکنان بهداشتی، درمانی شبکه بهداشت و درمان هشترود توزیع گردید. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون‌های t-test، X2 و رگرسیون لجستیک تحلیل شد.

یافته‌ها: بروز آسیب‌های شغلی 8/43% و شیوع آنها 61% بود. فرو رفتن سوزن به دست و آسیب‌های وسایل نوک تیز بیشترین میزان بروز و شیوع را داشت (میزان بروز به ترتیب: 4/22% و 19% و میزان شیوع به ترتیب 3/34% و 1/25%). 6/32% کارکنان آسیب‌های شغلی رخ داده برایشان را گزارش کرده بود. 5/49% در مورد پیشگیری از آسیب‌های شغلی آموزش ندیده بودند. میزان بروز آسیب‌های شغلی در کارکنان آزمایشگاه و بیمارستان ( 70% و 7/66%) بیشتر از سایر مراکز بود(05/0P<). بین میزان بروز آسیب‌های شغلی و میزان تحصیلات کارکنان مورد بررسی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت، به طوری که بیشترین موارد بروز مربوط به کارکنان دارای تحصیلات دیپلم و کمتر بود(05/0

نتیجه‌گیری: با توجه به میزان قابل توجه آسیب‌های شغلی، پیشگیری از این آسیب‌ها بایدتدابیرپیشگیرانه در نظر گرفته شود. جهت کاهش آسیب‌های شغلی، ارایه آموزش‌های لازم هم در بدو خدمت و هم به صورت متناوب برای کارکنان و نیز گزارش دهی این آسیب‌ها توسط کارکنان به خصوص کارکنان بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها پیشنهاد می‌شود.