جلد 23، شماره 1 - ( 1-1399 )
جلد 23 شماره 1 صفحات 122-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pezhman L, Peykani M H, Pourmiri M. Presenting a Green Human Resources Management Model in the Health Sector: A Grounded Theory. jha 2020; 23 (1) :112-122
URL: http://jha.iums.ac.ir/article-1-3277-fa.html
URL: http://jha.iums.ac.ir/article-1-3277-fa.html
پژمان لیلا، پیکانی مهربان هادی، پورمیری منصوره. ارائه الگوی مدیریت منابع انسانی سبز در بخش سلامت: ارائه یک نظریه مبنایی. فصلنامه مدیریت سلامت. 1399; 23 (1) :112-122
1- دانشجوی دکتری، واحد خوراسگان(اصفهان)،دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان
2- استادیار، واحد خوراسگان(اصفهان)،دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان ،mehraban.h.peykani98@gmail.com
3- استادیار، واحد خوراسگان(اصفهان)،دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان
2- استادیار، واحد خوراسگان(اصفهان)،دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان ،
3- استادیار، واحد خوراسگان(اصفهان)،دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان
چکیده: (3401 مشاهده)
مقدمه: امروزه مدیریت منابع انسانی سبز از رویکردهای جدیدی است که در تمام حوزه‌های سازمانی و مدیریتی به آن توجه شده است. بخش سلامت نیز برای افزایش کیفیت خدمات، بیش از سایر حوزه‌ها نیازمند مدیریت منابع انسانی سبز است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی مدیریت منابع انسانی سبز در بخش سلامت بود.
روش ها: روش پژوهش کیفی– نظریه مبنایی بود و مشارکت کنندگان در پژوهش 28 نفر مرتبط با سلامت در شهر اصفهان در سال 1398 بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه‌های عمیق نیمه ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد.
یافته‌ها: تحلیل داده‌ها به شناسایی 51 مفهوم اولیه، 16 مضمون محوری شامل زمینه ساختاری(نرم‌افزاری، سخت‌افزاری)، نگرش به سلامت، سیاست سلامت محور، مسئولیت اجتماعی، فرهنگ همیاری، کنشگران سود، نگاه مدیریتی به سلامت، الزامات مادی- فرامادی، آموزش مادام‌العمر، گشایش رقابت، سرمایه‌گذاری، تشکّلات سلامت محور، توانمندسازی کارکنان، مدیریت بحران‌ها و شکل‌گیری حکمرانی سلامت محور) منجر شد که مضمون مرکزی پژوهش یعنی «توسعه منابع انسانی سبز به مثابه توسعه سلامت پایدار» را شکل داد. برای اعتبار یافته‌ها نیز از بازبینی مجدد فرآیند تحلیل و همچنین، نظرات پنج خبره خارج از پژوهش استفاده شد. سرانجام، تمام مضامین اصلی در قالب مدل پارادایمی اشتراوس و کوربین قرار داده شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به دیدگاه‌های خبرگان، می‌توان نتیجه گرفت که به کار‌گیری مدیریت منابع انسانی سبز در بخش سلامت قابل پیاده‌سازی است و باید به جنبه‌های مختلف آن نظیر توانمندسازی کارکنان، فراهم کردن بسترهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، سرمایه‌گذاری مختلف و نیروهای متخصص توجه جدی کرد.
روش ها: روش پژوهش کیفی– نظریه مبنایی بود و مشارکت کنندگان در پژوهش 28 نفر مرتبط با سلامت در شهر اصفهان در سال 1398 بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه‌های عمیق نیمه ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد.
یافته‌ها: تحلیل داده‌ها به شناسایی 51 مفهوم اولیه، 16 مضمون محوری شامل زمینه ساختاری(نرم‌افزاری، سخت‌افزاری)، نگرش به سلامت، سیاست سلامت محور، مسئولیت اجتماعی، فرهنگ همیاری، کنشگران سود، نگاه مدیریتی به سلامت، الزامات مادی- فرامادی، آموزش مادام‌العمر، گشایش رقابت، سرمایه‌گذاری، تشکّلات سلامت محور، توانمندسازی کارکنان، مدیریت بحران‌ها و شکل‌گیری حکمرانی سلامت محور) منجر شد که مضمون مرکزی پژوهش یعنی «توسعه منابع انسانی سبز به مثابه توسعه سلامت پایدار» را شکل داد. برای اعتبار یافته‌ها نیز از بازبینی مجدد فرآیند تحلیل و همچنین، نظرات پنج خبره خارج از پژوهش استفاده شد. سرانجام، تمام مضامین اصلی در قالب مدل پارادایمی اشتراوس و کوربین قرار داده شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به دیدگاه‌های خبرگان، می‌توان نتیجه گرفت که به کار‌گیری مدیریت منابع انسانی سبز در بخش سلامت قابل پیاده‌سازی است و باید به جنبه‌های مختلف آن نظیر توانمندسازی کارکنان، فراهم کردن بسترهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، سرمایه‌گذاری مختلف و نیروهای متخصص توجه جدی کرد.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی
دریافت: 1399/3/19 | پذیرش: 1399/1/10 | انتشار: 1399/1/10
دریافت: 1399/3/19 | پذیرش: 1399/1/10 | انتشار: 1399/1/10
فهرست منابع
1. Boyce T, Brown C. Economic and social impacts and benefits of health systems. Denmark: WHO; 2019 Jan 08. Report No 5. available from: who.int/iris/handle/10665/329683.
2. Wagner M. Green Human Resource Benefits: Do they Matter as Determinants of Environmental Management System Implementation. Journal of Business Ethics. 2012; 14(3): 443-65. [DOI:10.1007/s10551-012-1356-9]
3. UNEP. Global environment outlook: summery of policy makers. US: United nation environment program. 2019 20 Feb. 22. Report No: 5. available from: https://www.unenvironment.org/resources/report/global-environment-outlook-5- ummary-policymakers
4. Riley M. Human Resource Management for the Hospitality and Tourism Industries, D. Nickson, Butterworth Heinemann. United Kingdom: Oxford Press; 2008.
5. Hancock T. Greening Healtheare: An emerging international movement.Hospital Quarterly fall. 2001; 4(4):21-32.
6. Seyed Javadin S. R., Roshandel Arbatani T. Nobari A. Green Human Resource Management, an Investment and Sustainable Development Approach, Journal of Investment Knowledg. 2015; 5(20): 297-327. [In persian]
7. Sabet A, Azizi M. Assess the impact of human resource strategies in the creation and development of Green human resource management. Journal of New Research Approaches in Management and Accounting. 2020; 4(31):67-85.
8. Fernando Y, Jabbour C, Wah W.X. Pursuing green growth in technology firms through the connections between environmental innovation and sustainable business performance: does service capability matter? Resour. Conserv. Recycl. 2019; 2(1):141-154. [DOI:10.1016/j.resconrec.2018.09.031]
9. Karimi Zarchi M, Sadat Ahmadinejad S. Identifying and determining the priority of green human resource management measures using fuzzy topsis technique, new research approaches in management and accounting. 2017; 6(2):143-152. [In persian]
10. Tavakoli A, Hashemi A, Sabet A, Razeghi S. Providing a structural model of green human resource management based on human resource management systems, Human Resource Management Research. 2018; 10(1):77-104. [In persian]
11. Rajabpour I. The Impact of Human Resource Management on the Development of Environmental Management, Human Resource Management Research. 2017; 9(1): 51-74. [In persian]
12. Mohammadnejad Shoorkai M, Seyed Javadin, S. R, Shah Hosseini, M. A, Haj Karimi A. A. Provide a framework for green human resource management, public administration. 2015; 8(4): 691-710. [In persian]
13. Fayazi M. Green Education Human Resources in the Oil Industry, Quarterly Journal of Educational Research in Law Enforcement Sciences. 2015; 3(3): 1-20. [In persian]
14. Adnan M. The impact of green human resource management on organizational environmental performance in Jordanian health service organizations. Management Science Letters. 2018; 8(3):1049-1058. [DOI:10.5267/j.msl.2018.7.006]
15. Halawi A.H, Zaraket W. Impact of Green Human Resource Management on Employee Behavior, Journal of Applied Business Research. 2018; 6(1):18-34.
16. Millar J, Chandana S, Müller C. Green human resource management: a comparative qualitative case study of a United States multinational corporation. The International Journal of Human Resource Management. 2016; 27(2):192-211. [DOI:10.1080/09585192.2015.1052087]
17. Yong J. Y, Yusoff y. m. studying the influence of strategic human resource competencies on the adoption of green human resource management practices. Industrial and commercial training. 2016; 48(4): 416-422. [DOI:10.1108/ICT-03-2016-0017]
18. Document of the Fifth Five-Year Development Plan of the Islamic Republic of Iran (2011- 2015).[In persian]
19. Murray-Davis B, Grenier L, Atkinson S. A, Mottola M. F, Wahoush O, Thabane L, et. al. Experiences regarding nutrition and exercise among women during early postpartum: a qualitative grounded theory study. BMC pregnancy and childbirth. 2019; 19(1): 368-75. [DOI:10.1186/s12884-019-2508-z]
20. Bryant A. Grounded theory and grounded theorizing: Pragmatism in research practice. United Kingdom: Oxford University Press: 2017. [DOI:10.1093/acprof:oso/9780199922604.001.0001]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
