فعالیت درمانی همانند هر نوع فعالیت دیگر با عوارض و عواقت گاه ناخوشایند همراه است. بیمارستان ها کانون ارائه خدمات درمانی به شمار می روند و خدمات درمانی به شکل سازمان یافته، مستمر و قابل اتکاء در این موسسه ها عرضه می شوند. چنانچه «سلامت» را به عنوان محصول نهایی Final Product فعالیت درمانی در سازمان موسوم به بیمارستان تلقی کنیم، عفونت بیمارستانی را باید به عنوان Side effect یا عوارض ناخوشایند این سازمان بنامیم.

  عفونت بیمارستانی ماهیتاً پدیده ای چند بعدی است. انسان ها به آن آلوده می شوند و از آن رنج می برند، نیروی انسانی و سرمایه مالی برای از بین بردن آن هزینه می شود. احتمال انتقال آن توسط بیمار به بیماری دیگر یا به کارکنان شاغل در بیمارستان (شخصاً در بخشهای درمانی) و برعکس بعدی اجتماعی به آن می بخشند و در نهایت به عنوان یک عامل تهدید کننده سلامت، هوشیاری و همکاری سازمان یافته متخصصان درمانی و مدیریت را طلب می کند. این مسئله با توجه به ابعاد پیچیده خود باید همواره در کانون توجه کادر درمان و مدیران و مسئولان واحدهای درمانی قرار گیرد.