عفونت های بیمارستانی ، به عفونت هایی گفته می شود که نوزادان و افراد بستری در ایام اقامت خود در بیمارستان به آن مبتلا شده و علائم این عفونت ها در بیمارستان و یا پس از مرخص شدن از بیمارستان آشکار می گردد که به دوره کمونآن عفونت بستگی دارد. فقط بیماریهایی که بعد از 48 ساعت بستری در بیمارستان آشکار می شوند به عنوان عفونت های بیمارستانی مورد توجه قرار می گیرند. این عفونت های بیمارستانی ، خطری برای انتشار عفونت در جامعه هستند. نقش اصلی برنامه کنترل عفونت ، کاهش خطر عفونت اکتسابی از بیمارستان بوده که به وسیله آن بیماران ، کارکنان و عیادت کنندگان محافظت می شوند.

  مراقبت مؤثر بیمار ، نقطه کانونی برای جلوگیری و کنترل عفونت های بیمارستانی است و دلیل عمده ای در طرح ریزی برنامه کنترل عفونت است. مسؤولیت اصلی مراقبت به پرستار کنترل عفونت واگذار می شود. این فرد باید اطلاعاتی را در مورد افراد مبتلا به عفونت های بیمارستانی جمع آوری کند. این اطلاعات عبارتند از : مکان و نوع عفونت ، میکروارگانیزم های ایجادکننده عفونت ، گزارشی از نتایج حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی و عواملی در میزبان که موجب گسترش عفونت و بیماری شده است.

  رعایت اصول بهداشتی برای مبارزه با این عفونت ها ، ساده تر و ارزانتر از درمان آنها است ، هنوز هم شستن دست قبل و بعد از هر تماس با بیمار ، اساسی ترین راه مبارزه با عفونت های بیمارستانی به شمار می رود.