مقدمه: امروزه بهرهوری برای هر کشور و سازمانی ضروری بوده، تولید ناخالص داخلی را افزایش داده، اساس رشد اقتصادی است و در نهایت باعث افزایش کیفیت زندگی میشود. از آن جاییکه به نظر میرسید ترکیب عوامل مؤثر بر بهرهوری در سازمانهای مختلف به دلیل اختلاف در ویژگیهای محیط داخلی و خارجی بیمارستانها متفاوت باشد، لذا این پژوهش با هدف تعیین عوامل مرتبط با بهرهوری از قبیل، مدیریت، رضایت شغلی و انگیزش کارکنان، مشتریمداری، بهسازی منابع انسانی، فرهنگ سازمانی و تکنولوژی و تجهیزات در بیمارستانها، از نظر مدیران سطوح مختلف اجرا گردید.
روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی- مقطعی انجام شده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه 51 سوالی است که بر مبنای اهداف و متغیرهای پژوهش تنظیم شد و پس از تعیین اعتبار و پایایی، توسط سوپروایزرهای آموزشی در بین جامعه پژوهش توزیع و پس از تکمیل جمعآوری شد. در این مطالعه، از 95 نفر از رؤسا، مدیران، مسئولین بخشها و مترونهای بیمارستانهای امام و شهدای بهشهر، رازی قائمشهر، بوعلی، امام، فاطمهزهرا(س) و زارع ساری به صورت سرشماری نظرخواهی شد. دادهها با استفاده از نرمافزار spss و با بهکارگیری روشهای آمار توصیفی، تحلیل شدهاند.
یافتهها: یافتهها حاکی از آن است که 5/70 درصد از افراد تحت بررسی زن و 5/29درصد مرد بودند. از نظر این افراد، عوامل مرتبط با مدیریت با میانگین امتیاز (916/0=sd) 083/4، رضایت شغلی و انگیزش کارکنان با میانگین امتیاز (39/1=sd) 797/3، مشتریمداری با میانگین امتیاز (816/0=sd) 067/4، بهسازی منابع انسانی با میانگین امتیاز (893/0=sd) 044/4، فرهنگ سازمانی با میانگین امتیاز (899/0=sd) 935/3 و تکنولوژی و تجهیزات بیمارستانی با میانگین امتیاز (941/0=sd) 028/4، تأثیر زیادی بر بهرهوری بیمارستانها دارند. آزمون t که جهت تعیین شدت تأثیر عوامل فوق بر بهرهوری انجام شد، نشان دهنده تأثیرگذاری این عوامل بر بهرهوری است.
نتیجهگیری: بهبود بهرهوری و کیفیت به طور تصادفی و یا از روی شانس حاصل نمیشود، بلکه همگی نتیجه فرآیندی آگاهانه است. تنها با توجه به عامل مدیریت، ارتقاء فرهنگ بهرهوری در کار، بهبود کیفیت زندگی کاری در بیمارستانها، ایجاد واحد بهرهوری در بیمارستانها، ساماندهی امر آموزش و بهسازی منابع انسانی، بر مبنای مقایسه وضعیت موجود عوامل مرتبط با بهرهوری با شرایط مطلوب، میتوان به رشد بهرهوری در بیمارستانها دست یافت.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |