بهاره ملائی، جواد مقری، وحید قوامی، سید سعید طباطبائی،
جلد ۲۳، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: جذب و ماندگاری پزشکان در نواحی روستایی و کم برخوردار یکی از مهم‌ترین چالش‌های سیاست‌گذاران نظام سلامت است که بر وضعیت سلامت جمعیت ساکن در این نواحی تأثیرگذار است. لذا، هدف از مطالعه حاضر تعیین عوامل مرتبط با تمایل به ماندگاری پزشکان شاغل در نواحی روستایی و ارزیابی آن با توجه به توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت است.
روش ها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده که به روش توصیفی- تحلیلی و به‌صورت مقطعی در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه پژوهش ۳۰۶ نفر از پزشکان شاغل در مراکز بهداشتی درمانی روستایی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود که به روش سرشماری انتخاب‌شده بودند و ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای محقق ساخته بود. داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی، تحلیل رگرسیون ترتیبی تک متغیره و چندگانه تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد نمره تمایل به ماندگاری پزشکان شاغل در مناطق روستایی مشهد پایین (۱۶ درصد) بود. همچنین، بین میزان اهمیت بعد قوانین و مقررات، میزان رعایت بعد آموزشی، قوانین و مقررات، مشوق‌های مالی و حمایت‌های فردی و شغلی با تمایل به ماندگاری پزشکان در مناطق روستایی رابطه معناداری وجود داشت (p<۰/۰۵).
نتیجه‌گیری: استفاده از مشوق‌های مالی متناسب با انتظارات کارکنان و هزینه‌های فرصت ازدست‌رفته به خاطر زندگی در روستاها همراه با حمایت فردی و شغلی از کارکنان می‌تواند منجر به تقویت اثرات هریک از ابعاد گردد و در نهایت تمایل به ماندگاری را در مناطق روستایی افزایش دهد.
