۲ نتیجه برای شاخص‌های بهداشت و درمان
سارا امام قلی پور سفیددشتی، صادق غضنفری،
جلد ۱۷، شماره ۵۸ - ( ۱۰-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: شاخص‌های مختلفی برای تعیین سطح توسعه‌یافتگی یک کشور یا منطقه وجود دارد، در این میان شاخص‌های بخش بهداشت و درمان از مهم‌ترین شاخص‌های هر کشوری به شمار می‌آیند. هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت کشورهای حوزه سند چشم انداز توسعه با توجه به به شاخص‌های سلامت می‌باشد.
روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-کاربردی و از نوع مقطعی است. جامعه آماری شامل کلیه کشورهای حوزه سند چشم‌انداز توسعه بود. به‌منظور گردآوری اطلاعات از بانک داده‌های سازمان بهداشت جهانی و بانک جهانی استفاده گردید. در این مطالعه از تکنیک تاکسونومی به منظور تعیین درجه توسعه‌یافتگی کشورهای موردبررسی، از تکنیک آنتروپی شانون به‌منظور تعیین اوزان شاخص‌ها و از تکنیک تاپسیس به منظور رتبه‌بندی کشورها از لحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان استفاده شده است.
یافته‌ها: نتایج تکنیک تاکسونومی نشان داد که از ۲۴ کشور موردبررسی، ۱۰ کشور توسعه‌یافته، هفت کشور نیمه توسعه‌یافته و هفت کشور دیگر توسعه‌نیافته تلقی می‌شوند. میزان بروز سل به‌عنوان مهم‌ترین شاخص از سوی تکنیک آنتروپی شانون معرفی شد. نتایج تکنیک تاپسیس نشان داد که از لحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان، کشور امارات رتبه اول و کشور افغانستان رتبه بیست و چهارم را دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه در افق ۱۴۰۴ ایران باید کشور اول منطقه از لحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان باشد به برنامه‌ریزان و مسئولان پیشنهاد می‌شود که جهت رفع کاستی‌ها، اولویت را بر شاخص‌هایی مانند سرانه کل هزینه‌های سلامت قرار دهند که در آن‌ها، ایران نسبت به میانگین کشورهای موردبررسی ضعیف عمل نموده است.
علی کاظمی، عزیز رضاپور، سعید باقری فرادنبه، مجید نخعی، صادق غضنفری،
جلد ۱۸، شماره ۵۹ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: دسترسی مناسب به مراقبت‌های سلامتی یکی از اهداف اصلی همه جوامع می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی میزان توسعه‌یافتگی استان‌های کشور ازنظر دسترسی به خدمات بهداشت و درمان بود.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- کاربردی و از نوع مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه استان‌های کشور در سال ۱۳۹۱ بود. ابزار جمع‌آوری اطلاعات برای تهیه پیشینه و ادبیات نظری این تحقیق، مستندات کتابخانه‌ای و اینترنتی بود و از وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و مرکز آمار ایران به‌عنوان مراجع رسمی اطلاعات کشور در این زمینه، برای جمع‌آوری داده‌های مربوطه استفاده شد. از روش تاکسونومی به منظور تعیین درجه توسعه‌یافتگی استان‌های کشور، از روش آنتروپی شانون به‌منظور تعیین اوزان شاخص‌ها و از روش تاپسیس به‌منظور رتبه‌بندی استان‌ها ازلحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان استفاده شد.
یافته‌ها: بر اساس نتایج روش تاکسونومی از میان ۳۱ استان موردبررسی، ۱۲ استان توسعه‌یافته، نُه استان نیمه توسعه‌یافته و ۱۰ استان دیگر توسعه‌نیافته تلقی می‌شوند. با روش آنتروپی شانون شاخص نسبت تعداد داروساز به جمعیت استان مهم‌ترین شاخص بود. نتایج روش تاپسیس نشان داد که ازلحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان، استان مرکزی رتبه اول و استان اردبیل رتبه آخر را دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اختلاف زیاد بین استان‌های کشور به مسئولان توصیه می‌شود که اولویت‌های تخصیص بودجه را با توجه به درجه توسعه‌یافتگی استان‌ها مشخص نمایند.
