هاجر عباسی، بهلول رحیمی، محمد جبرائیلی، آی‌ناز نورانی،
جلد ۲۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: پرونده الکترونیک سلامت از فناوری های بنیادین در نظام سلامت هر کشور محسوب می شود. این فناوری داده هایی را فراهم می کند که در سطح فردی (بیمار) مبنایی برای ارائه خدمات سلامت و در سطح سازمانی و فراسازمانی مبنایی برای تصمیم گیری های کلان، سیاست گذاری و مدیریت خدمات سلامت محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان دستیابی سامانه پرونده الکترونیک سلامت (سپاس) در ایران به اهداف پیش بینی شده وزارت بهداشت و بررسی محیط کاری کنونی این پرونده از دیدگاه کاربران نهایی است.
روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود که در سال ۱۴۰۰ انجام شد. شرکت‌کنندگان شامل ۷۰ نفر از کاربران سپاس در ۲۸ بیمارستان استان آذربایجان غربی بودند. داده‌ها با پرسشنامه محقق‌ساخته گردآوری و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی بررسی شد.
یافته ها: براساس یافته‌های پژوهش، از نظر کاربران اهداف پیش‌بینی شده وزارت بهداشت در حیطه رضایت مندی (۴/۱ ± ۳/۳) بیشتر از سایر حیطه‌ها حاصل شده است. همچنین، این سامانه در دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده در حیطه مدیریت اطلاعات (۲/۱ ± ۶/۲) به اندازه سایر موارد موفق نبوده است. از سوی دیگر، از نظر شرایط فعلی محیط کاری سپاس، حیطه اقتصادی (۳/۱ ± ۶/۳) بالاترین امتیاز را از کاربران سپاس دریافت کرده است.
نتیجه‌گیری: سپاس از لحاظ دستیابی به اهداف پیش‌بینی شده در حیطه‌های مورد بررسی در سطح متوسط قرار دارد. برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری برای ارتقاء سپاس بر اساس شرایط فعلی محیط کاری باید در اولویت توسعه‌دهندگان این سامانه و وزارت بهداشت قرار گیرد.
