---

مقدمه: حوادث شغلی و مرگ و میر ناشی از آن بیشتر در میان سالی رخ می‌دهد. انسان در چرخه تولید نقش و جایگاه مهمی دارد و نمی‌توان او را مانند سایر مواد تولیدی مصرف شدنی دانست. از این رو کاهش حوادث در زنجیره تولید یکی از تلاش‌های مستمر بشر بوده است. هدف این پژوهش مطالعه هزینه انسانی در جامعه بیمه شدگان فوت شده استان تهران در اثر حوادث شغلی است.
روش پژوهش: این مطالعه در سال ۱۳۸۲ با استفاده از اطلاعات سسالهای ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ انجام گرفت. جامعه پژوهش تمام بیمه شدگان فوت شده در استان تهران بر اثر حادثه شغلی بوده است. داده‌های مورد نیاز براساس چک لیستی از واحدهای مختلف در سازمان تامین اجتماعی جمع آوری گردید. این داده‌ها با استفاد از بسته نرم افزاری ویژه‌ای که به همین منظور طراحی و تهیه شده بود و بسته نرم افزاری Excell به طور همزمان استفاده شد و مورد تحلیل قرار گرفت.
 یافته‌ها: در سه سال مورد بررسی ۸/۱۹ درصد (۷۴۶۴ مورد) از حوادث شغلی بیمه شدگان تامین اجتماعی در استان تهران رخ داده که ۱/۳ درصد آنها (۲۳۱ مورد) منجر به فوت شده است. حوادث شغلی منجر به فوت در استان تهران بیشاز ۷۵۵۲ سال زندگی و ۳۶۵۶ سال مشارکت اقتصادی را از بین برده و هزینه انسانی آن بیش از ۷۷۷ میلیارد ریال بوده است. سرانه هزینه انسانی برای هر فوت ۳/۳ میلیارد ریال برآورد گردید. براساس تحلیل داده‌ها مشخص گردید مجموع هزینه انسانی حوادث شغلی منجر به فوت (سالانه) حدود ۰۳/۰ درصد کل تولید ناخالص داخلی بوده است.
بحث نتیجه گیری: باتوجه به این که حوادث شغلی هزینه‌های زیادی برای جامعه و شخص حادثه دیده دربردارد لازم است مسئولان و تصمیم گیرندگان نسبت به شناسایی عوامل موثر در کاهش حوادث شغلی و افزایش ضریب ایمنی محیط‌های کاری اهتمام بیشتری بورزند.