لیلا پژمان، مهربان هادی پیکانی، منصوره پورمیری،
جلد ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: امروزه مدیریت منابع انسانی سبز از رویکردهای جدیدی است که در تمام حوزه‌های سازمانی و مدیریتی به آن توجه شده است. بخش سلامت نیز برای افزایش کیفیت خدمات، بیش از سایر حوزه‌ها نیازمند مدیریت منابع انسانی سبز است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی مدیریت منابع انسانی سبز در بخش سلامت بود.
روش ها: روش پژوهش کیفی– نظریه مبنایی بود و مشارکت کنندگان در پژوهش ۲۸ نفر مرتبط با سلامت در شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه‌های عمیق نیمه ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد.
یافته‌ها: تحلیل داده‌ها به شناسایی ۵۱ مفهوم اولیه، ۱۶ مضمون محوری شامل زمینه ساختاری(نرم‌افزاری، سخت‌افزاری)، نگرش به سلامت، سیاست سلامت محور، مسئولیت اجتماعی، فرهنگ همیاری، کنشگران سود، نگاه مدیریتی به سلامت، الزامات مادی- فرامادی، آموزش مادام‌العمر، گشایش رقابت، سرمایه‌گذاری، تشکّلات سلامت محور، توانمندسازی کارکنان، مدیریت بحران‌ها و شکل‌گیری حکمرانی سلامت محور) منجر شد که مضمون مرکزی پژوهش یعنی «توسعه منابع انسانی سبز به مثابه توسعه سلامت پایدار» را شکل داد. برای اعتبار یافته‌ها نیز از بازبینی مجدد فرآیند تحلیل و همچنین، نظرات پنج خبره خارج از پژوهش استفاده شد. سرانجام، تمام مضامین اصلی در قالب مدل پارادایمی اشتراوس و کوربین قرار داده شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به دیدگاه‌های خبرگان، می‌توان نتیجه گرفت که به کار‌گیری مدیریت منابع انسانی سبز در بخش سلامت قابل پیاده‌سازی است و باید به جنبه‌های مختلف آن نظیر توانمندسازی کارکنان، فراهم کردن بسترهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، سرمایه‌گذاری مختلف و نیروهای متخصص توجه جدی کرد.
پژمان پیرمون، ناصر حمیدی، نبی الله محمدی، هما درودی،
جلد ۲۳، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: با توجه به اهمیت خلاقیت و به‌منظور استفاده بهینه بخش سلامت کشور در جهت تحقق رسالت‌های خود، مطالعه حاضر با هدف تحلیل اهمیت-عملکرد پیشران‌های خلاقیت کارکنان در دانشگاه‌های علوم پزشکی انجام گرفت.
روش ها: این مطالعه از نوع کاربردی با روش کمی و کیفی از نوع توصیفی انجام شد که در آن از رویکرد تحلیل اهمیت-عملکرد استفاده شد. در مطالعه حاضر ۱۰ نفر از خبرگان حوزه مدیریت منابع و توسعه انسانی و روانشناسی و نیز ۸۳ نفر از مدیران منابع انسانی دانشگاه‌های علوم پزشکی سطح کشور حضور داشتند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه بود که با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و مدل‌های قبلی تهیه شد. در ادامه با توجه به نظر خبرگان شرکت‌کننده عوامل مشترک حذف و درنهایت ۱۰ عامل به‌عنوان پیشران خلاقیت به دست آمد. در ادامه برای عوامل مشخص‌شده شاخص‌های کمی تعیین شد و پرسشنامه نهایی با ۲۸ سؤال در اختیار مدیران منابع انسانی دانشگاه‌ها قرار گرفت. همچنین، روایی محتوایی و روایی سازه پرسشنامه محاسبه و تأیید شد. همسانی درونی پرسشنامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ به دست آمد. با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی میزان اهمیت عامل‌ها استخراج شد و در پایان شاخص‌ها در ماتریس اهمیت-عملکرد قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی مدیران شرکت‌کننده در مطالعه ۳۵/۴۶ سال و میانگین سابقه مدیریت آن‌ها در حوزه منابع انسانی ۴۳/۵ سال بود. در بین پیشران‌های خلاقیت عوامل سبک رهبری، ساختار سازمانی، عوامل فردی، زمینه‌سازی برای بروز خلاقیت در فرد و حمایت مدیریت ارشد به ترتیب با بارهای عاملی ۷۰/۰، ۶۸/۰، ۶۸/۰، ۶۷/۰ و ۶۵/۰ بیشترین اهمیت را داشتند. همچنین، نتایج آزمون تی تک نمونه‌ای نشان داد؛ به‌غیراز دو مؤلفه پیچیدگی کار و فرهنگ‌سازمانی میانگین سایر پیشران‌ها در مقایسه با میانگین فرضی معنادار است و ازنظر مدیران وضعیت این عوامل در سازمان تا حدی مطلوب است.
نتیجه‌گیری: سبک رهبری، ساختار سازمانی، عوامل فردی، زمینه‌سازی برای بروز خلاقیت در فرد و حمایت مدیریت ارشد جزو مؤلفه‌های تأثیرگذار و بسیار مهم در ترویج و توسعه خلاقیت در بخش سلامت محسوب می‌شوند. همچنین، برای استفاده بهینه از ماتریس خلاقیت نوع سازمان و میزان اهمیت- عملکرد هریک از استراتژی‌های خلاقیت باید شناسایی شود.
