در این پژوهش نظرات مسئولان کتابخانه های دانشگاه های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی و استادان راهنما در مورد نحوه و میزان استفاده از ۲۲ عنوان پایان نامه کتابداری و اطلاع رسانی پزشکی دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی ارائه شده در سالهای ۱۳۷۱ و ۱۳۷۲ مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه بود که برای مسئولان کتابخانه های پزشکی و استادان راهنمای پایان نامه های مورد بررسی ارسال گردید. صددرصد پرسشنامه ها تکمیل و عودت داده شد. نتایج حاصل از بررسی نشان داد که ۵۸ درصد از مسئولان کتابخانه ها از وجود پایان نامه هایی که کتابخانه های آنان، جامعه مورد بررسی آنها بودند اطلاعی ندارند و از بین کسانی که اطلاع داشتند ۶/۵۸ درصد پایان نامه ها را به دلیل عدم دسترسی در درجه اول و سپس عدم نیاز مطالعه نکرده بودند.
کسانی که پایان نامه ها را مطالعه کرده بودند تنها ۱/۲ درصد پس از مطالعه در جهت یافته های تحقیق تغییراتی در کتابخانه خود ایجاد کرده بودند. ۲۸/۷۷ درصد از استادان راهنمابه پایان نامه های راهنمایی شده خود اشاره یا استناد کرده بودند. ۵/۴۵ درصد از پایان نامه ها به صورت مقاله منتشر شد و یا در سمینارهای کتابداری ارائه گردید و دقیقاً از نیمی از پایان نامه ها جهت انتخاب عنوان پایان نامه های دیگر ایده گرفته شده بود.
