مقدمه: بیمارستان به عنوان بزرگترین و پرهزینه ترین واحد عملیاتی نظام بهداشت و درمان شناخته شده بنابراین توجه کامل به کارایی هزینه‌های آن از اهمیت ویژه ای برخوردار می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی کارایی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی ایران با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده‌ها می‌باشد. روش بررسی: در این مقاله کارایی فنی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی ایران از روش تحلیل فراگیر داده‌ها طی سال‌های 1383-1379 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. برای این منظور از فرم پوششی نهاده – مدار روش تحلیل فراگیر داده‌ها با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس استفاده شده و از چهار ستانده یعنی پذیرش سرپایی، روز- بستری، تخت روزاشغالی وتعداد عمل جراحی و چهار نهاده یعنی تعداد تخت، کادر پرستاری، کل پرسنل پزشکی و سایر پرسنل برای بررسی استفاده گردید. جهت تحلیل داده‌ها از نرم افزار استفاده گردیده است.لازم به ذکر است که اطلاعات بوسیله فرم‌های طراحی شده توسط نویسنده از مرکز آمار دانشگاه گردآوری شده است.

یافته‌ها: نتایج حاصل از روش تحلیل فراگیر داده‌ها نشان می‌دهد که ظرفیت ارتقاء کارایی فنی در بیمارستان‌های مورد بررسی به میزان 10 درصد(893/0=TE) وجود دارد. همچنین نتایج حاکی از آن است که بازدهی ثابت نسبت به مقیاس بر فرآیند تولید حاکم می‌باشد. علاوه بر آن وجود ظرفیت مازاد عوامل تولید بویژه نیروی انسانی در بیمارستان‌های دانشگاه مشهود می‌باشد.

نتیجه گیری :حذف نیروی انسانی مازاد در قالب یک برنامه ریزی جامع و بر اساس نتایج روش تحلیل فراگیر داده‌ها نقش عمده ای در کاهش هزینه‌های بیمارستان و بخش بهداشت و درمان ایفاﺀ می‌نماید. پیشنهاد می‌شود که اثرات عواملی از قبیل کیفیت ارائه خدمات و رضایتمندی بیماران بر کارایی فنی بیمارستان‌های مذکور مورد ارزیابی قرار گیرد.