جلد 11، شماره 33 - ( 7-1387 )                   جلد 11 شماره 33 صفحات 46-33 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (13073 مشاهده)

مقدمه: امروزه رشد روزافزون اطلاعات سلامت ،موجب بکارگیری فن آوری های نوین جهت اداره و بهره برداری مناسب ازاطلاعات از جمله ایجاد پرونده سلامت الکترونیکی شده است.ظرفیت روبه رشد فن آوری های اطلاعات برای جمع آوری ،ذخیره و انتقال اطلاعات درحجم زیاد ، نگرانی های قابل درکی ایجاد کرده است زیرا پرونده های کامپیوتری توسط کاربران مختلف و از محل های متعدد قابل دسترس است.اکنون با توجه به رویکردکشورمان به سمت طراحی و ایجاد پرونده سلامت الکترونیک ، سؤال اساسی این است که آیا الگوی اصول محرمانگی آن توسط متولیان امرطراحی شده است؟

روش بررسی: مطالعه به روش توصیفی در سال 1386انجام شد.اطلاعات اصول محرمانگی پرونده سلامت الکترونیک سه کشوراسترالیا،کانادا وانگلستان بر اساس مطالعه تطبیقی انجام شده استخراج گردید و سپس الگوی اولیه طراحی شد. الگوی مذکور از طریق پرسشنامه و با استفاده از آزمون دلفی به رآی صاحب نظران گذاشته شدوموارد کمتر از 50درصد از الگو حذف،51 تا 75 درصد مجددا به نظرسنجی گذاشته شد و موارد 75 درصد وبالاتر از آن پذیرفته ودر الگوی نهایی منظور شد.

یافته ها:الگوی پیشنهادی برای کشورمان بر محوریت رضایت بیمار در اصول محرمانگی پرونده سلامت الکترونیک تأکید دارد و استفاده و افشای اطلاعات سلامت برای بازاریابی، مقاصدی خارج از چرخه مراقبت و درمان بدون رضایت بیمار، اعضای خانواده و افراد دیگری که ارتباط شخصی نزدیکی با بیمار دارند و عدم دسترسی فرد به اطلاعات سلامت خود در بعضی موارد مورد تأیید قرار نگرفته است.همچنین در الگوی پیشنهادی، به اعمال جریمه های افشاء و امحاء پرونده سلامت الکترونیک ، مالکیت داده ها، شمول قوانین دسترسی به اطلاعات در تمام سازمان ها، مسئول عدم دسترسی سریع به اطلاعات و شرایط انتقال اطلاعات به خارج از کشور اشاره شده که در اصول محرمانگی کشورهای منتخب اشاره ای به آن نشده است.

 نتیجه گبری:در این پژوهش الگوی اصول محرمانگی پرونده سلامت الکترونیک برای ایران طراحی شده است که جهت حفظ محرمانگی اطلاعات بیماران تصویب و اجرای آن توسط مراجع ذیصلاح توصیه می شود.

متن کامل [PDF 681 kb]   (2553 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي |
دریافت: 1388/2/12 | انتشار: 1387/7/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.