جلد 21، شماره 73 - ( 7-1397 )
جلد 21 شماره 73 صفحات 71-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bahari A, Asadi F. Optimizing Emergency Resources Allocation: Simulation Based on Response-Surface Method. jha 2018; 21 (73) :61-71
URL: http://jha.iums.ac.ir/article-1-2678-fa.html
URL: http://jha.iums.ac.ir/article-1-2678-fa.html
بهاری آرمان، اسدی فرزانه. بهینه سازی توزیع منابع اورژانس: شبیه سازی به روش سطح پاسخ. فصلنامه مدیریت سلامت. 1397; 21 (73) :61-71
1- دانشکده صنعت و معدن، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان ، arman_Bahari@aut.ac.ir
2- دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
2- دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
چکیده: (4354 مشاهده)
مقدمه: هدف از نگارش این مقاله، نخست بررسی وضعیت موجود منابع اثرگذار در بخش اورژانس و سپس ارائه ترکیب بهینه منابع مذکور به منظور کم کردن زمان انتظار بیماران مراجعه کننده به این بخش از طریق بهینهسازی رویکرد شبه مدل محور است.
روش ها: مدل پژوهش بر اساس روش سطح پاسخ و با استفاده از طراحی آزمایشها، مناسب سازی شده است. متغیر وابسته مدل مذکور، متوسط زمان انتظار بیماران در بخش اورژانس است که این سطح پاسخ از طریق اجرای آزمایشهای ایجاد شده طرح عاملی در مدل شبیه سازی ساخته شده است. دادههای مورد نیاز پژوهش از اسناد بایگانی ثبت شده برای هر بیمار در نیمه اول سال 1396 جمع آوری شده است.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد تعداد بهیاران، تختهای بستری، در تابع تخمینی متوسط زمان انتظار بیماران، معنیدار هستند. با وجود معنیدار نبودن اثرهای منشی اورژانس، تعداد پرستاران و تعداد متخصصان قلب از نظر آماری، از آنها در مدل مذکور عمدا استفاده شده است، زیرا هدف پژوهش تعیین ترکیب بهینه این متغیرها از طریق حل مسأله است.
نتیجهگیری: در این پژوهش، بهینه سازی زمان انتظار بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس با استفاده از شبیه سازی، طراحی آزمایش و شبه مدل رگرسیون انجام گرفته است. از حل مسأله بهینه سازی ایجاد شده و استقرار ترکیب بدست آمده، مطلوبترین زمان انتظار در بخش اورژانس به دست آمد که این امر باعث ایجاد کاهشی معادل 49/6 درصد در زمان انتظار و کاهشی معادل 51 درصد در هزینه های جاری بخش اورژانس شد.
روش ها: مدل پژوهش بر اساس روش سطح پاسخ و با استفاده از طراحی آزمایشها، مناسب سازی شده است. متغیر وابسته مدل مذکور، متوسط زمان انتظار بیماران در بخش اورژانس است که این سطح پاسخ از طریق اجرای آزمایشهای ایجاد شده طرح عاملی در مدل شبیه سازی ساخته شده است. دادههای مورد نیاز پژوهش از اسناد بایگانی ثبت شده برای هر بیمار در نیمه اول سال 1396 جمع آوری شده است.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد تعداد بهیاران، تختهای بستری، در تابع تخمینی متوسط زمان انتظار بیماران، معنیدار هستند. با وجود معنیدار نبودن اثرهای منشی اورژانس، تعداد پرستاران و تعداد متخصصان قلب از نظر آماری، از آنها در مدل مذکور عمدا استفاده شده است، زیرا هدف پژوهش تعیین ترکیب بهینه این متغیرها از طریق حل مسأله است.
نتیجهگیری: در این پژوهش، بهینه سازی زمان انتظار بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس با استفاده از شبیه سازی، طراحی آزمایش و شبه مدل رگرسیون انجام گرفته است. از حل مسأله بهینه سازی ایجاد شده و استقرار ترکیب بدست آمده، مطلوبترین زمان انتظار در بخش اورژانس به دست آمد که این امر باعث ایجاد کاهشی معادل 49/6 درصد در زمان انتظار و کاهشی معادل 51 درصد در هزینه های جاری بخش اورژانس شد.
نوع مقاله: مروری |
دریافت: 1396/12/28 | پذیرش: 1397/7/1 | انتشار: 1397/7/7
دریافت: 1396/12/28 | پذیرش: 1397/7/1 | انتشار: 1397/7/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
