مقدمه: شاخص‌های مختلفی برای تعیین سطح توسعه‌یافتگی یک کشور یا منطقه وجود دارد، در این میان شاخص‌های بخش بهداشت و درمان از مهم‌ترین شاخص‌های هر کشوری به شمار ‌می‌آیند. هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت کشورهای حوزه سند چشم انداز توسعه با توجه به به شاخص‌های سلامت می‌باشد.
روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-کاربردی و از نوع مقطعی است. جامعه آماری شامل کلیه کشورهای حوزه سند چشم‌انداز توسعه بود. به‌منظور گردآوری اطلاعات از بانک داده‌های سازمان بهداشت جهانی و بانک جهانی استفاده گردید. در این مطالعه از تکنیک تاکسونومی به منظور تعیین درجه‌ توسعه‌یافتگی کشورهای موردبررسی، از تکنیک آنتروپی شانون به‌منظور تعیین اوزان شاخص‌ها و از تکنیک تاپسیس به منظور رتبه‌بندی کشورها از لحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان استفاده شده است.
یافته‌ها: نتایج تکنیک تاکسونومی نشان داد که از 24 کشور موردبررسی، 10 کشور توسعه‌یافته، هفت کشور نیمه توسعه‌یافته و هفت کشور دیگر توسعه‌نیافته تلقی می‌شوند. میزان بروز سل به‌عنوان مهم‌ترین شاخص از سوی تکنیک آنتروپی شانون معرفی شد. نتایج تکنیک تاپسیس نشان داد که از لحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان، کشور امارات رتبه اول و کشور افغانستان رتبه‌ بیست و چهارم را دارد.
 نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه در افق 1404 ایران باید کشور اول منطقه از لحاظ دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان باشد به برنامه‌ریزان و مسئولان پیشنهاد می‌شود که جهت رفع کاستی‌ها، اولویت را بر شاخص‌هایی مانند سرانه کل هزینه‌های سلامت قرار دهند که در آن‌ها، ایران نسبت به میانگین کشورهای موردبررسی ضعیف عمل نموده است. 

واژه‌های کلیدی: شاخص‌های بهداشت و درمان، رتبه‌بندی، تاکسونومی، تاپسیس

متن کامل [PDF 687 kb]   (2950 دریافت)