مقدمه: منابع انسانی در سازمان‌های خدماتی مانند بیمارستان‌ها عاملی کلیدی می‌باشند.از این رو انگیزش نیروی انسانی در تحقق هدف‌های سازمان حایز اهمیت می‌باشد. علاوه بر عوامل برونی، شغل خود نیز می‌تواند باعث انگیزش کارکنان گردد به شرط اینکه در طراحی شغل به عواملی که باعث ایجاد انگیزش درونی می‌شوند، توجه کافی شده باشد. علی‌رغم اهمیت توجه به این عوامل در طراحی شغل، به نظر می‌رسد در بخش بهداشت و درمان و به ویژه بیمارستان‌ها به این امر توجه نشده است. در پژوهش حاضر سعی شده است که با انجام بررسی تشخیصی شغلی، این عوامل در گروه‌های مختلف شغلی بیمارستان‌ها اندازه گیری شوند.

روش بررسی: پژوهش توصیفی حاضر به روش مقطعی در زمستان سال 1383 انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در چهار گروه پرستاری، پیراپزشکی، اداری مالی و پشتیبانی تشکیل دادند. 171 نفر از جامعه آماری با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با تخصیص متناسب به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. 149 پرسشنامه تکمیل شده پس از جمع آوری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS به کمک آمار توصیفی و آزمون t یک نمونه‌ای با نمرات استاندارد مقایسه شدند.

یافته‌ها: در گروه‌های شغلی مورد بررسی میانگین امتیاز تنوع وظیفه (انحراف معیار85/0) 3/3، میانگین هویت شغلی (انحراف معیار 03/1) 8/3، میانگین امتیاز اهمیت وظیفه (انحراف معیار 92/0) 4/5، میانگین امتیاز عامل استقلال (انحراف معیار 02/1) 8/3، میانگین امتیاز بازخورد (انحراف معیار 92/0) 8/4 و میانگین نمره توان انگیزشی بالقوه (انحراف معیار 24/34) 7/80 محاسبه شد. براساس نتیجه آزمون t یک نمونه‌ای، مشخص شد که میانگین ابعاد شغلی تنوع، هویت، استقلال و بازخورد و نیز توان انگیزش بالقوه با نمره استاندارد اختلاف معنی‌دار دارد. (05/0>P-Value) با این حال میانگین نمره هویت وظیفه با نمره استاندارد اختلاف معنی‌دار نداشت. (05/0