مقدمه: در بخش اورژانس دقیقهها و ثانیهها برای بیمار مهم است. مدیریت صحیح زمان انتظار بیماران، نیازمند بهره گیری از یک منطق تصمیم گیری مناسب است. شبیه سازی یکی از تکنیکهای پشتیبانی از تصمیمات مدیریت و کاهش ریسک فرآیند تصمیم گیری به وسیله ارزیابی و تحلیل استراتژیهای مختلف میباشد. بنابراین هدف از نجام این مطالعه کاهش زمان انتظار بیماران در بخش اورژانس با استفاده از مدل شبیه سازی بود.
روش کار: پژوهش حاضرکاربردی و از دسته مطالعات تحلیلی بود. جامعه پژوهش شامل بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان کاشانی اصفهان در خرداد ماه 1387 بود. پس از شناسایی مسیر حرکت بیماران، دادههای مورد نیاز در زمینۀ زمان ورود و زمان ارائۀ خدمت به بیماران در ایستگاههای مختلف طی دو هفته و برای 663 بیمار جمع آوری شد. با بهره گیری از این اطلاعات مدل شبیه سازی به کمک نرم افزار Simul 8 از بخش اورژانس طراحی شد. با مقایسۀ نتایج خروجی حاصل از اجرای مدل و نتایج به دست آمده از سیستم دستی اعتبار مدل تأیید شد و مدل به صورت نهایی درآمد.
یافتهها: نتایج حاصل از اجرای راه حلهای پیشنهادی و مقایسۀ آن با نتایج مدل مبنا در قالب میانگین کاهش زمان انتظار بیمار در فرآیند دریافت خدمات اورژانس نشان داد که در راه حلهای 2 ، 9 ، 10 و 12 این زمان افزایش و در سایر راه حلها این زمان کاهش یافته است. در راه حلهای 6 و 17- 13 زمان انتظار کل بیش از راه حلهای دیگر کاهش یافت. بیشترین کاهش در راه حل 15 مشاهده شد به گونه ای که زمان انتظار بیمار در فرآیند دریافت خدمات اورژانس از 19.112 دقیقه در مدل مبنا به 24.99 دقیقه کاهش یافت. در راه حل15 علاوه بر اضافه نمودن یک اینترن به سرویس تخصصی گوش، حلق و بینی، میانگین زمان ارائۀ خدمت توسط اینترن گوش، حلق و بینی از 89.38 دقیقه به 54.26 دقیقه، اینترن مغز و اعصاب از 31.13 دقیقه به 58.6 دقیقه و اینترن ارتوپدی از 13.12 دقیقه به 98.5 دقیقه کاهش یافت.
نتیجه گیری: از آنجایی که مدیران در مراقبت بهداشتی بخصوص در بخش اورژانس، پزشکانی هستند که متخصص تجزیه و تحلیل امور نیستند، به نظر میرسد آنها به ابزاری نیاز دارند که بتوانند از آن به سادگی استفاده کنند و به کمک این ابزار روشهای علمی را جهت کاهش هزینهها و زمان انتظار بیماران به دست آورند. استفاده از تکنیکهای مختلف تحقیق در عملیات به ویژه شبیه سازی میتواند اهداف فوق را برآورده سازد.
2. . مدرس گروه مدیریت و فنآوری اطلاعات سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |